در جراحی آرتروسکوپی لگن، پزشکان بدون ایجاد برش‌های بزرگ، داخل مفصل لگن را مشاهده کرده و در صورت نیاز، اقدامات درمانی لازم را انجام می‌دهند. این روش نسبت به جراحی‌های باز، درد کمتر و دوره بهبودی کوتاه‌تری دارد. در ادامه این مقاله از دکتر پویا مشکدار به بررسی آرتروسکوپی لگن از جمله کاربردها، مزایا و معایب آن می‌پردازیم.
آرتروسکوپی لگن چیست؟
آرتروسکوپی لگن یک روش جراحی است که برای تشخیص و درمان مشکلات مفصل لگن به کار می‌رود. زمانی که روش‌های غیرجراحی مانند فیزیوتراپی، دارودرمانی یا تمرینات فیزیوتراپی مؤثر نباشد، بهترین متخصص ارتوپد از آرتروسکوپی برای بررسی و درمان استفاده می‌کند.
در این روش، یک دوربین مجهز به منبع نور از طریق برش‌های کوچک وارد مفصل شده و تصاویر دقیقی را به مانیتور ارسال می‌کند تا جراح بتواند آسیب‌ها را ارزیابی و ترمیم کند. این روش به دلیل برش کمتر، درد کمتر و بهبودی سریع‌تر نسبت به جراحی‌های باز، گزینه‌ای مناسب برای بسیاری از بیماران محسوب می‌شود.
کاربردهای آرتروسکوپی لگن
- تشخیص و درمان آرتروز مفصل لگن و ستون فقرات.
- ترمیم آسیب‌های بافتی از جمله شکستگی‌ها، پارگی‌های غضروفی و برداشت ترشحات التهابی یا بقایای بیماری از مفصل.
- درمان آسیب‌های رباطی مانند پارگی‌های رباط صلیبی قدامی و خلفی که موجب بی‌ثباتی و درد مفصل می‌شوند.
- درمان آسیب‌های ورزشی مثل شکستگی‌ها، التهاب‌های تاندونی و صدمات غضروفی.
- برداشت بافت‌های آسیب‌دیده برای جلوگیری از قفل‌شدگی و محدودیت حرکتی مفصل.
- درمان التهاب‌های مزمن مفصل ران که موجب درد و کاهش دامنه حرکتی می‌شوند.
- رفع گیر افتادگی مفصل لگن با اصلاح ناهنجاری‌های استخوانی و کاهش فشار روی لابروم.
- حذف خارهای استخوانی که باعث درد و محدودیت حرکتی در مفصل ران می‌شوند.
- درمان سندرم مفصل ران صدا‌دار که به دلیل گیر افتادن تاندون‌ها یا بافت‌های نرم رخ می‌دهد.
مزایای آرتروسکوپی لگن
تکنیک آرتروسکوپی در مقایسه با جراحی باز، مزایای متعددی دارد که موجب کاهش عوارض و تسریع روند بهبودی می‌شود. از جمله مزایای آن می‌توان به برش‌های کوچک‌تر، کاهش آسیب به عضلات و بافت‌های اطراف، درد کمتر پس از جراحی، کاهش خطر عفونت، جای زخم کمتر و نیاز به بستری کوتاه‌تر در بیمارستان اشاره کرد. همچنین، بیمار دوره نقاهت کوتاه‌تری را تجربه کرده و سریع‌تر به فعالیت‌های روزمره خود بازمی‌گردد.
آرتروسکوپی لگن برای چه کسانی مناسب است؟
- افرادی که با پارگی لابروم، آسیب غضروف مفصلی، یا گیر افتادگی فمورو استابولار (FAI) مواجه هستند.
- بیمارانی که دچار درد مزمن لگن، سفتی یا محدودیت حرکتی مفصل لگن هستند.
- افرادی که مشکلات بافتی مانند آرتروز، سینوویت یا اجسام آزاد در مفصل لگن دارند.
- بیمارانی که درد لگن آنها با روش‌های غیر جراحی مانند دارو، استراحت و فیزیوتراپی بهبود نیافته است.
نحوه انجام آرتروسکوپی لگن
پس از انجام ارزیابی‌های قبل از عمل مانند معاینه فیزیکی، تصویربرداری و آزمایش خون، بیمار تحت بیهوشی عمومی قرار می‌گیرد. در این جراحی، جراح چند برش کوچک در اطراف مفصل ران ایجاد کرده و آرتروسکوپ را برای بررسی ساختارهای داخلی مفصل وارد می‌کند.
سپس یک محلول استریل به داخل مفصل تزریق می‌کند تا دید بهتری فراهم شود و فضای کافی برای جراحی ایجاد گردد و سپس به بررسی و درمان آسیب‌ها میپردازد. پس از اتمام جراحی، ابزارها خارج شده، برش‌ها بسته می‌شوند و بیمار تحت مراقبت پس از عمل قرار می‌گیرد.
بیشتر بخوانید: مراقبت‌های بعد از جراحی آرتروسکوپی لگن
خطرات و عوارض آرتروسکوپی هیپ
آرتروسکوپی لگن، مانند هر جراحی دیگر، ممکن است با عوارضی همراه باشد که اغلب موقتی و قابل‌کنترل هستند. از جمله این عوارض می‌توان به واکنش آلرژیک به بیهوشی، عفونت محل جراحی یا مفصل، خونریزی بیش‌ازحد (همارتروز)، و تشکیل لخته‌های خونی در وریدهای عمقی (DVT) که در موارد نادر می‌تواند منجر به آمبولی ریوی شود، اشاره کرد.
همچنین، احتمال آسیب به اعصاب یا بافت‌های اطراف وجود دارد که می‌تواند باعث بی‌حسی، گزگز یا درد در کشاله ران، ران یا پا شود. در برخی بیماران، بهبود کامل حاصل نمی‌شود و ممکن است نیاز به جراحی‌های تکمیلی وجود داشته باشد.
با این حال، رعایت مراقبت‌های بعد از آرتروسکوپی لگن، مصرف داروهای تجویز شده و انتخاب یک جراح ماهر می‌تواند احتمال بروز این عوارض را به حداقل برساند.
جمع بندی
تروسکوپی لگن یک روش جراحی برای تشخیص و درمان اختلالات مفصل لگن است که با ایجاد برش‌های کوچک و استفاده از ابزارهای پیشرفته انجام می‌شود. این جراحی با کاهش درد، کوتاه شدن دوران نقاهت و کاهش خطر عفونت همراه است. رعایت مراقبت‌های پس از عمل و انجام فیزیوتراپی مناسب، روند بهبودی را تسریع کرده و به بازگشت سریع‌تر بیمار به فعالیت‌های روزمره کمک می‌کند.